Van 25 tot en met 28 september wederom op Terschelling gedwaald.
Het weer daar had geen enkele connectie met het geweldig zonnige weer van het vaste land, maar dat deerde ons niet. Woeste wolken, winden en wadden kleurden ons verblijf tot een waardevol en warm weekend waaraan Hotel de Walvisvaarder wonderbaarlijk bijdroeg aan verwondering die grensde aan het onmogelijke.
80 kilometer gefietst.
Maar ook met het meest toeristische transportsysteem, de huifkar, een stuk Terschelling leren kennen waar je als fietser en voetganger niet aan toe komt. De huifkar werd o.a. bevolkt door de huisarts van Vlieland met zijn familie. Dat zorgde voor een sappige uitwisseling van verhalen tussen Anne uit Oosterend en de huisarts/veearts. Naast de anekdotes uit de wereld van een arts op een eiland, waren ook de verhalen langs de onbegaanbare paden van de grandbarry's en de oogst die niet voldeed aan wat de consumptiemaatschappij vereiste,de moeite waard. Daarnaast een bruisende en o zo herkenbare terugblik op Oerol!
Ik wist het al, maar ter bevestiging: ik kom terug!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten